Vrijdag 24 januari was het zover. We krijgen een gastles van Nanja van den Broek, wereldrecordhoudster freediven. Twee jaar geleden maakte ik de foto’s en nu mag ik zelf ervaren wat het is om zo lang mogelijk met 1 flinke ademteug in het water te liggen. Eerst krijgen we een introductie, waarin Nanja vertelt over freediven, filmpjes laat zien en aangeeft wat ons te wachten staat.


Rechtop zitten we, een hand op je borst en een hand op je buik, heel bewust via onze buik te ademen. Volgens Nanja zie je bij baby’s heel duidelijk de buikademhaling, maar naarmate we ouder (en gestrester) worden gaat onze ademhaling omhoog. Gevolg: je krijgt minder zuurstof binnen.
Voor freediven moet je natuurlijk zorgen zoveel mogelijk zuurstof in te ademen en dat moet je doen alsof je door een rietje inademt. Verder krijgen we nog instructies mee om niet te gaan tellen, maar juist aan iets anders te denken (vakantie, liedje, omtrek van je lichaam etc). Ook vraagt Nanja ons op te schrijven hoe lang we denken straks in het water met die ene inademing te kunnen doen. Optimistisch schrijf ik 60 seconden op (lijkt me al heel lang).


Daar gaan we dan. Omkleden en in ons duikpak, want dan blijven we goed drijven, het zwembad in. Voor we in het water liggen krijgen we nog meer instructie. Je buddy moet contact met je houden door iedere 12-25 seconden even op je arm te tikken. Als je dan in het water ligt reageer je door met je wijsvinger te bewegen, zodat je allebei weet dat het nog goed gaat. En dan natuurlijk goed te bedenken, waar je aan gaat denken als je eenmaal ligt. Maar eerst nog zorgen dat je goed en rustig via je buik ademt (en daar staan we dan heel geconcentreerd met de handen op de buik en de borst). Je buddy heeft de stopwatch en mag niet zeggen hoeveel seconden je uiteindelijk gelegen hebt.


De eerste keer probeer ik aan een mantra te denken terwijl ik visualiseer dat ik om een tempel in Kathmandu loop. Monniken lopen daar te prevelen al rondjes lopend het mantra “Omni Mani Patmi Hum”. De volgende poging probeer ik een weg te volgen van ons huis naar een ander plaatsje en voor me te zien waar ik allemaal langskom. Een andere keer probeer ik de schildpad uit de film Nemo te zijn die heerlijk op de golfstroom meelift.
Geen idee welke het beste werkt, maar mijn buddy Bart geeft na afloop als we weer uit het zwembad zijn en vol verwachting bij Nanja staan, aan dat het me 2 minuten en 19 seconden gelukt is. Stiekem hoop ik dat het die keer was dat ik met Nemo als een schildpad door de oceaan ging.

Wat een gave ervaring en wat ging die les snel voorbij. Het lijkt me heel leuk dit vaker te oefenen, want het geeft je vertrouwen dat je langer met 1 inademing kunt, dan je je voor kunt stellen.